Het boek "geweldloze communicatie" van Marshall B. Rosenberg is een aanrader op het gebied van communicatie.
Ik zal een stukje tekst (van de achterkant van het boek) hier vermelden, met een passage uit het boek.
Ik nodig ieder uit reacties te geven, vragen te stellen of bevindingen weer te geven...
Op de achterkant van het boek staat het volgende:
"Geweldloze communicatie, ontwapenend en doeltreffend"
De manier waarop we communiceren is - meestal onbedoeld- gewelddadiger dan we beseffen doordat de uitdrukkingen die we gebruiken vaak nodeloos beschuldigend zijn.
Marshall Rosenberg laat aan de hand van sprekende voorbeelden zien dat het ook anders kan: helder, direct en vooral gericht op aandacht en respect voor de behoeften voor beide partijen. Zo worden latente conflicten voorkomen, blijken onderhandelingen soepeler te verlopen en kunnen gesprekken snel en met het gewenste resultaat worden afgesloten. Kortom, de communicatie verloopt ontwapenender en doeltreffend, maar vooral ook in menselijke zin voor beide partijen bevredigend.
De belangstelling voor Rosenbergs benaderingswijze groeit. De Verenigde Naties ondersteunen zijn werk, in bijvoorbeeld het Midden-Oosten, het voormalig Joegoslavië, Rwanda, Sierra Leone en Sri Lanka. Zijn methode werpt vruchten af in de privé-sfeer, op de werkplek, op school, in de politiek en bij onderhandelingen.
Marshall B. Rosenberg groeide op in het turbulente Detroit en ondervond allerlei vormen van geweld. Al heel jong vroeg hij zich af hoe geweld ontstaat. Tijdens zijn studie en promotie-onderzoek in de klinische psychologie ontdekte hij de invloed van taal en gewelddadigheid in onze manier van communiceren.
Op blz. 12 staat oa.deze tekst, die mogelijk een mooi aanknopingspunt alvast kan geven:
Andrew Schmookler stelt in zijn boek "Out of Weakness" dat aan de basis van alle geweld, ongeacht of het verbaal, psychisch of fysiek is, een manier van denken ten grondslag ligt. Dat (geweld in de hand werkend) denkpatroon is gebaseerd op het idee dat er bij een verschil sprake is van goed en fout. (meerdere opties worden daardoor niet als mogelijk gehouden, terwijl men vanuit verschillende invalshoeken tot verschillende oplossingen zou kunnen komen, die beiden goed werkzaam zijn)
Het "fout zijn" van de ander lijkt (vanuit de belemmerende overtuiging) daardoor gecorrigeerd dienen te worden, op welke manier dan ook.
Wij "bepalen" wat "goed" of "fout" is aan de hand van de heersende moraal of onze eigen normen. Als mensen niet aan die moraal voldoen of er zich niet naar gedragen, vellen we een moralistisch oordeel.
Wij gebruiken het idee van goed en fout en gebruiken taal die mensen classificeert en beoordeelt.
Als wij op die manier spreken, dan denken en communiceren wij in termen van wat er aan anderen en hun gedrag mankeert. Of wat er mis is met onszelf, als wij niet begrijpen of reageren zoals de ander wil.
Onze aandacht is dan gericht op analyseren, classificeren en met vaststellen van de mate van ongelijk. (hetgeen agressie in de hand kan werken).
Wij kunnen dan geen aandacht hebben voor de behoeften van onszelf en de ander.
Ik denk dat deze laatste passage een belangrijk stuk essentie weergeeft:
Op het moment dat ik mijn idee van gelijk krijgen (wat voortkomt uit mijn manier van denken) belangrijker zou gaan vinden dan geluk van personen (mensen die puur menselijke behoeften hebben, zoals gezien of gehoord willen worden), kan ik volstrekt de mist in gaan met mijn communicatie. die daardoor gewelddadig kan overkomen bij de ander, die daarop beslist heftig zal kunnen gaan reageren.
Dat " gelijk willen hebben", blijkt voort te komen uit de manier van denken en aandacht richten, daar heb IK dus een instrument in handen om communicatie van mijn kant uit beter te kunnen laten verlopen.
Uiteraard heb ik geen invloed op beweegredenen van mijn gesprekspartner!
Echter door mijn communicatie zo zuiver mogelijk en helder te laten verlopen, kan ik een opening bieden aan mijn gesprekspartner, zich open te stellen voor mijn ideeën en elkaars ideeën daardoor te kunnen uitwisselen, wat tot een verrijking van beiden kan leiden.
IK kan dus de moeite doen ( en de verantwoordelijkheid op me nemen) om mijn communicatie gerichter, effectiever en geweldlozer te kunnen laten verlopen.
Yvonne Mooijman
Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling
Geen opmerkingen:
Een reactie posten